Terugblik op 50 jaar met onze (oud) voorzitters

Het is zover! Onze Supportersvereniging bestaat 50 jaar! Op 25 april 1974 ontstaan aan de keukentafel bij Herman Schutte, nadat oud trainer Piet de Visser de aanzet had gegeven.

Het begon allemaal onder de naam Supporters Vereniging De Graafschap. Na een aantal jaar kwamen de activiteiten op een lager pitje te staan. Maar er werd nieuw leven ingeblazen onder de naam Supporters Vereniging “ Vriendenkring” De Graafschap. Voor de club werden allerlei hand en spandiensten rondom de accommodaties verricht en allerlei activiteiten werden georganiseerd voor de leden zoals de eerste busreizen naar uitwedstrijden. Vele jaren gingen voorbij. Ongeveer 30 jaar geleden werd een nieuwe weg ingeslagen. Een nieuwe visie werd ingevoerd. Het belang van de supporter moest voorop! Ongeveer 20 jaar geleden werd een naamsverandering doorgevoerd. En er kwam een kritisch geluid!

Tijd voor een terugblik met oud voorzitters en onze huidige voorzitter Hans Boesberg, die voornemens is de voorzittershamer eind dit jaar over te dragen aan zijn opvolger Jacqueline Gerritsen.

Het rijtje namen van voorzitters vanaf 25 april 1974:

Gerard Weijkamp (overleden), Emiel Kaiser, Cees van den Vlasakker, Arie Kuster (overleden), Wim Schuurman, Ruud Bos, Dinie Janssen en Hans Boesberg.

In de voorgaande interviews zijn we al met diverse oud vrijwilligers in gesprek geweest. Prachtige anekdotes en verhalen passeerden de revue. Ditmaal een terugblik op de veranderende rol van de Supportersvereniging door de jaren heen.

Aan tafel vandaag; Wim Schuurman, Ruud Bos, Dinie Janssen en Hans Boesberg.

Met Cees van den Vlasakker hebben wij na dit interview gesproken. Emiel Kaiser konden we helaas (nog) niet spreken. Van de beoogde nieuwe voorzitter, Jacqueline Gerritsen, kun je verderop in dit magazine een interview lezen.

De Supportersvereniging had als doel de club te ondersteunen met hand en span diensten en het organiseren van activiteiten voor haar leden. Zo’n dertig jaar geleden veranderde dat. Onder Wim Schuurman werd een nieuw beleidsplan gemaakt met als hoofddoel: Het belang van de supporter dienen. Het werd vastgelegd in de statuten. In 1997 nam Ruud Bos het stokje over van Wim Schuurman. Hij, maar ook zijn opvolgers Dinie Janssen en Hans Boesberg bleven dit hoofddoel omarmen.

Eind jaren negentig kwam de KNVB met het Publieksbeleidsplan 1997-2000, met als doel de regels voor supporters flink aan te scherpen. Voorheen reed je nog samen in alle vrijheid op de bonnefooi naar bijvoorbeeld Zuid Limburg. Daar nuttigde je een paar drankjes op een Valkenburgs terras, om vervolgens een papieren kaartje te kopen aan de kassa van De Geusselt in Maastricht. Dat was ineens een stuk minder vanzelfsprekend. De eerste persoonsgebonden Clubcard werd ingevoerd en ineens had je te maken met buscombi’s. Alle voorzitters van de laatste dertig jaar hadden te maken met deze veranderingen en allen hebben ze zich geprobeerd er tegen te verzetten richting de KNVB. Ze wilden maar al te graag als gesprekspartner aan tafel schuiven. Ook met de diverse bestuursleden uit hun tijd van de club probeerden ze in contact te blijven. Ze wilden naast opkomen voor de belangen supporters, ook meer zeggenschap hebben op het te voeren beleid van de club. Ook werd in opdracht van een stagiair van de HEAO eind 1997 een enquête gehouden onder de leden en niet leden om zo de activiteiten van de SV af te stemmen op de wens van de supporter.

Wim Schuurman geloofde dat als je wilde komen tot een moderne klant- en servicegerichte voetbalorganisatie je niet om de rol van de SV heen kunt.

In een afscheidsinterview in dit magazine in 1998 met wijlen Fred Zdebel gaf Wim Schuurman aan dat hij hoopt dat zijn opvolger Ruud Bos drie dingen voor elkaar zou kunnen krijgen:

1. Een actieve rol in het Publieksbeleidsplan als een soort consumentenbond voor de supporters.

2. Medezeggenschap in het ontwerp van het nieuwe stadion, zoals de supporterkantine, merchandisingverkooppunt en een bestuurskamer.

3. Een structureel overleg tussen BVO en SV over allerhande supporterszaken en op termijn iemand uit de supportersgeledingen in het bestuur van de BVO.

Schuurman geloofde dat als je wilde komen tot een moderne klant- en servicegerichte voetbalorganisatie je niet om de rol van de SV heen kunt.

Wim, 30 jaar geleden kwam jij met een nieuw hoofddoel; het belang van de supporter. Hoe kwam dat tot stand?

Wim: “Ik bedoel dat niet negatief maar de eerste twintig jaar werd er meer geluisterd naar wat de club wilde. Ik zat er wat anders in. Met dat onderzoek van de stagiair van de HEAO was de vraag eigenlijk ‘wat willen de supporters nou eigenlijk van ons? ’ Je kan als bestuur wel denken dat je doet wat goed is voor je leden, maar leg je oren eens te luister”. Ruud: “Het was meer een bevestiging van wat jij (red: Wim) in gang hebt gezet van een dienend clubje naar een meer consumentgericht orgaan met de belangen van de supporter op de eerste plaats”.

Zijn die doelen nog gewijzigd of doorgezet in jullie tijd, Dinie en Ruud?

Dinie: “De dingen waar wij toen al mee bezig waren hebben wij gewoon doorgezet. Vanuit de supporters kwam wel meer de vraag om dingen buiten het voetbal om te organiseren. Van daaruit kwamen bijvoorbeeld die darttoernooien voort”. Ruud: en er kwamen ook meer initiatieven vanuit onszelf. Maar je gaat ook met de tijdsgeest mee. Zoals het organiseren van bingo avonden dat ging niet meer. En toen kwamen we met het idee voor het dartoernooi De Vijverberg Open. Het leuke daarvan was dat ook spelers meededen. Het leverde wel wat frustraties op”

STREAMER:

“We deden ook De Man of the Match. Dat was een activiteit van de Supportersvereniging. Maar ineens nam de club dat over”

Die frustraties lees ik wel tussen de regels door in het interview met Wim. De medewerking en waardering vanuit de club ontbrak. Hebben jullie daar ook mee te maken gehad, Dinie en Ruud?

Ruud: “Het probleem was dan dat de club mee moest werken bij bijvoorbeeld zo’n darttoernooi. Dat was best lastig. Net zoals het lastig was om spelers na afloop van de wedstrijd in de kantine te krijgen. Er werden dan wel afspraken gemaakt en vastgelegd in een schema, maar dan kwam er gewoon niemand. We deden ook De Man of the Match. Dat was een activiteit van de Supportersvereniging. Maar ineens nam de club dat over” Dinie: “Er zijn zoveel dingen weggehaald. Dit idee had ik er altijd bij; Wij hadden jaarvergadering van de SV en dan keek de club naar het jaarverslag en zagen ze onze inkomsten en dan leek het alsof ze dachten ‘hey daar valt wat te halen’. Zoals de busreizen. Zo ineens werd dat bij ons weggehaald. En de merchandising idem dito”. Hans: “Ging dat allemaal zonder overleg? Dinie: “Dat werd niet besproken met ons”. Ruud: “Wij hadden hiervoor in het huis van Theo een winkel. En boven hadden wij een bestuurskamer. Totdat men in de gaten had dat er geld te verdienen was, zoals aan de verkoop van shirts”.

Zo waren er vroeger toch ook voordelen zoals, als je lid werd van de SV dan kreeg je korting op je seizoenskaart en op merchandising. Waarom zijn die voordelen verdwenen?

Hans: “De korting op de seizoenkaart is in ‘mijn tijd’ afgeschaft. Dat hebben Henk Bloemers en Matthijs Dam destijds besloten. Als compensatie konden we de leden dan 3 consumptiemunten geven. Dat doen we nog steeds. Leden kunnen de munten op de Open Dag ophalen bij de SV. Voor komend seizoen zijn we in overleg met de club omdat de munten vervangen zijn door de betaalpas. Inmiddels hebben we wel weer een eigen merchandise. We verkopen sjaals en shirts van en voor de club en we hebben ons eigen SPRBR merk. Op ons eigen merk doen we acties voor leden met korting”.

Doordat deze voordelen zijn vervallen mis je nu de prikkel om lid te worden van de SV. Terwijl die inkomsten wel nodig zijn om de doelen te realiseren voor de supporters. Zo vraag ik mij af of alle supporters wel weten wat de SV allemaal doet voor de supporters? Zoals het helpen realiseren en financieren van de bouw van de kantine, het Spinnekopplein, e.d. Maar ook de plannen om bijvoorbeeld een veranda te bouwen tegen de kantine. Hans, zijn jullie hierover nog wel in gesprek met de club om te zorgen dat die voordelen weer terugkomen?

Hans: “Wij hebben de korting op seizoenkaarten besproken met Hans Martijn Ostendorp en Melanie. Die gesprekken verliepen positief, maar toen gingen Hans Martijn en Melanie vrij plots weg. Nu zijn we in gesprek met de huidige directie over nieuwe afspraken. In die fase zitten we nu. Wij zoeken samen naar een mogelijkheden. We willen wel dat er iets terug komt van de club voor onze leden. De korting op de busreizen voor onze leden is er ook al afgehaald. Dus ja er zijn voordelen verdwenen en aan de andere kant spant de SV zich in om mooie projecten te realiseren voor de supporters, zoals je hierboven noemde.”

Ruud: ”Je had vroeger ook als lid het voordeel dat je als eerste mocht inschrijven op een busreis. Daarmee had je ook een soort prikkel om lid te worden en had je met drie uitwedstrijden je lidmaatschap er al uit”

In 2016 is het SV bestuurslid Ben Roelofs die voor zijn ideeën over de bouw van een nieuwe supporterskantine de handen op elkaar krijgt bij de club. Bouwkundig tekenaar Arie Wassink maakt het ontwerp. In de zomer van 2017 werd gestart met de sloop van de oude kantine en de nieuwbouw van de nieuwe 800m2 grote kantine met een capaciteit voor 2000 supporters. Het is een uniek staaltje “Samen D’ran”. Het zijn de supporters die hun handen uit de mouwen steken samen met een groep sponsoren en Achterhoekse bedrijven. Het blijkt een behoorlijke kostenpost te zijn, maar samen wordt het benodigde bedrag bij elkaar gespaard door de supporters middels allerlei acties en sponsorgeld. Het is op dit moment veruit de grootste supporterskantine van Nederland. Dit unieke project is aan de hand van Ben Roelofs gerealiseerd.

Terugkomend op de 3 punten die jij had genoemd in je afscheidsinterview.

Punt 1: Het Publieksbeleidsplan van de KNVB, eigenlijk tegelijkertijd met het invoeren van de Clubcard. Wat was jullie betrokkenheid met de totstandkoming van dit plan?

Wim: “Alle supportersverenigingen waren aangesloten als lid bij de FSV (Landelijke Federatie Supportersverenigingen Betaald Voetbal). Wij hadden daar overleg mee hierover. Ruud: “Dit ging tegelijkertijd met het invoering van de Clubcard. Het plan had als doel juist de vrijheden meer te beperken”. Dinie: “Neem mij niet kwalijk, maar de supporters hebben het er deels ook zelf naar gemaakt. Ik ben er van overtuigd dat ze zeggen vanaf volgend seizoen dat uitsupporters niet meer welkom zijn”. Ruud: “Dat ben ik met je eens. Dat gaat wel gebeuren”. Hans: ”de KNVB wil nu Frank Paauw aanstellen als nieuwe voorzitter, hij is nu politiebaas in Amsterdam. Daar wordt het niet beter van”. Ruud: “maar terugkomend op je vraag, wij hadden als SV helemaal geen invloed op het beleid rondom supporters. Je had wel het idee dat je mee mocht praten, maar uiteindelijk hadden wij geen invloed”.

Punt 2: invloed op het ontwerp van het nieuwe stadion aangaande o.a. de kantine, merchandising en bestuurskamer. In hoeverre is de SV betrokken bij het ontwerp?

Ruud: “Nooit. Waarom niet? Voorzitter Hylke Enzerink was een aardige man maar was niet de grootste democraat die ooit uitgevonden was. Als Hylke zei we gaan links, dan ging de club ook links. Toen was de voorzitter nog ‘de baas’. Het was Herman Schutte die nog wat voor ons heeft geregeld, zodat we een eigen ruimte hadden. We zijn echt nooit betrokken bij de bouw van het stadion. Er was ook niemand die je aan kon spreken, zoals tegenwoordig wel”.

Punt 3: een overleg op vaste basis tussen BVO en SV, en op termijn iemand vanuit de supporters in het bestuur.

Wim: “Dat was er gewoon niet. We hadden met niemand structureel overleg”. Maar dat zou wel zo moeten zijn.

Ruud, jij hebt je in jouw tijd verzet tegen de komst van verschillende supportersgroepen, zoals de OSD en de BT. Waarom heb je je daartegen verzet, wat was jouw gevoel daarbij?

Ruud: “Ik heb het nooit gezien als een gevaar voor de SV. Maar wij wilden de club in het openbaar nooit afvallen. Wij vonden eigenlijk dat zij dat wel deden. En als aan de club kwam, dan kwam je aan de supporters, zo vonden wij. Dat was eigenlijk de insteek die wij toen hadden. Dat heb ik achteraf wel fout gezien en had ik anders moeten doen. Als ik achteraf zie wat Hans veel later wel in gang gezet heeft dat, dat eigenlijk de beste weg was geweest. Wij hadden een soort alleenrecht bij de BVO om de supporters te vertegenwoordigen. En als er dan ineens een andere groep opstaat die zegt “wij gaan dat ook doen” dan voelt dat als concurrentie”. Dinie: “voor ons was het een soort strijd die wij met hen hadden. Dat ging helaas van kwaad tot erger”.

Toch heerste er blijkbaar een ontevreden gevoel onder de supporters.

Wim: “Het was net een beetje na mijn tijd, maar wat ik wel heb meegekregen dat het een groepje was dat zich ging afzetten tegen het gevestigde gebeuren. Ik kan mij voorstellen dat Ruud toen dacht “wat moet ik hiermee?” Later is dat aardig uit de hand gelopen. Dan moet je toch proberen dat te kanaliseren”.

De ook aan tafel geschoven Ben Roelofs zegt hierover: “De SV had de naam niet mee, toen nog De Vriendenkring”. Hans: “Ben heeft toen bedacht de naam te veranderen in SV Superboeren. In die tijd is ook de Revolutiegroep of Manifestgroep ontstaan. Door daar bij aan te sluiten en zelfs een actieve rol in te vullen, is voor de SV een belangrijke stap geweest naar samenwerking met andere supportersgroepen. Dat de SV meedeed, dat was wel wat, zo van ”woooow hey, jeetje ze doen mee!”. Ons imago is daar duidelijk van opgeknapt voor veel supporters.

De SV bood ook juridische hulp aan voor supporters. Bij een zaak met een stadionverbod heeft de geboden juridische hulp geleid tot het seponeren van het stadionverbod en de boete. We zijn daardoor steeds dichter bij elkaar gekomen als supportersgroepen. Door ons best te doen te laten zien “wij zijn er ook voor jullie”. Als ik nu kijk hoe we met elkaar omgaan, overleg hebben met elkaar en samen optrekken voor de belangen van supporters dan kijk ik daar zeer tevreden op terug. Natuurlijk zijn we het niet altijd eens met elkaar maar er is onderling respect”.

Het is juni 2012. De Graafschap is net gedegradeerd met zielloos betonvoetbal. Henk Bloemers is de Algemeen Directeur en Clémence Ross is voorzitter van de RvC. De kloof tussen club en supporters is enorm groot geworden. Er zitten nog maar 4.000 op de tribune. Supporters kunnen zich nog maar slecht identificeren met de club. Een groepje van 20 ontevreden supporters begint een ‘revolutie’ hangt een ‘Superboerenmanifest’ aan de muur van het stadion en overhandigd het aan de RvC. Daarin staan alle normen en waarden vastgelegd van wat supporters van de club verwacht:

(Voor de volledige uitleg bij de onderstaande punten zoek dan maar eens op “Manifestgroep’ op de website van De Graafschap en SV Superboeren)

Durf je te onderscheiden
Geen zielloze BV, maar een sfeervolle voetbalclub
Geen betonvoetbal maar D’RAN
Publiek is heilig, ook voor spelers
De Graafschap veracht het ‘moderne voetbal’
Traditie is heilig
Communicatie is een vak
De veurzitter als boegbeeld
Anhangerschap
Voetbalverstand
Kernwaarden zijn heilig

Wij zijn De Graafschap, De Graafschap dat zijn wij!

Ondertekent door: SV Superboeren, Supportersinitiatief D ‘ran, Brigata Tifosi, Ultra Dtc en representatieve vertegenwoordigers van diverse vakken op de tribunes.

Tot grote verbazing van de Manifestgroep liet Henk Bloemers weten het in grote lijnen eens te zijn. De Manifestgroep laat weten een supportersavond te willen organiseren om hun plannen voor te leggen aan de aanhang. Men laat tijdens deze avond weten veranderingen door te willen voeren via De Vereniging (Vereniging Betaald Voetbal De Graafschap), op dat moment een slapend orgaan met slechts 60 leden dat sinds de oprichting van de club in 1954 bestaat. (voor de duidelijkheid: De Vereniging is in begin deze eeuw losgetrokken van de BVO die toen is opgericht)

150 supporters kwamen er op af en gaven hun goedkeuring aan de ingeslagen weg van de Manifestgroep. Men deed de oproep om zoveel mogelijk lid te worden van De Vereniging om zo zoveel mogelijk invloed te kunnen uitoefenen. Zo’n 100 supporters gaven daaraan gehoor.

Hans, leg nog een uit hoe die “revolutie” en die “Manifestgroep” tot stand zijn gekomen?

“Het was een heel gemêleerd gezelschap. Supporters uit alle hoeken, oud en jong. Een initiatief van o.a. Wim van Zeist. Ik werd gebeld door Wim vd Louw, hij zei me ‘jij moet er ook bij komen’.
Op donderdag 17 mei, Hemelvaartsdag, kwamen we bij elkaar en daarna nog heel veel avonden in de kelder van Café De Bank om onze ideeën vorm te geven. We spraken ook met mensen uit de club.

Een van de dingen die er toen uitkwam was dat als we wilden meepraten we dan in De Vereniging moesten zien te komen. Dat was het advies dat oud voorzitter Henk Zweers ons gaf. Zweers zei “als jullie een stem willen hebben en wat te zeggen willen hebben dat moet je naar dit officiële orgaan en daar in het bestuur zien te komen”. Aldus hebben wij ons daar gemeld.

Sjoerd Weikamp en ik zijn naar De Vereniging gegaan op een avond om onszelf voor te stellen en onze gedachten en ideeën te delen. We hadden het voorstel om met een vrij grote groep lid te worden van de Vereniging. Het zit natuurlijk zo in elkaar dat er verkiezingen zijn wie in het bestuur komt. Wie de meeste stemmen krijgt zit in het bestuur. Dus wij hadden bedacht dat als wij nu met een grote groep lid worden dan hebben wij ook iemand in het bestuur. Er was eerst wel wat commentaar. Ik kan mij herinneren dat Roel Salemink en ik met Wim Beekman (bestuurslid van de Vereniging) een gesprek hebben gehad. Wij hebben een fijn gesprek gehad met Wim. Hij zag ook wel dat wij gewone mensen zijn en geen rare ideeën hebben. Wij wilden gewoon een club waar wij als supporters meetellen, waar wij als het niet goed gaat aan kunnen kloppen en gehoord worden. Uiteindelijk is het geaccepteerd dat wij met een grote groep lid konden worden. De eerste de beste vergadering dat er mensen in het bestuur werden gekozen kregen wij twee mensen (Anton vd Kamp en ik) in het bestuur.

Vanuit die tijd zijn zaken positief veranderd. Daar heeft De Vereniging aan bij gedragen, maar ook de club is zelf veranderd. De revolutie heeft al met al best wel wat teweeg gebracht. We hebben ook nog een denktank gehad. In de denktank zat een vertegenwoordiging van supporters, Business Club en de club. De vraag was “Hoe moeten wij nou verder met onze club?” Later is daar ook de Anhangersraod uit ontstaan. Een aantal mensen uit de denktank nam plaats in de Anhangersraod. Het was een idee van Henk Zweers. Henk zat ook de denktank voor. Iedereen met een SCC werd automatisch lid van De Anhangersraod.

De Anhangersraod kreeg een paar bevoegdheden mee, zoals het recht van advies en het voordragen van een kandidaat voor de RVC als vertegenwoordiger van de supporters. We hebben toen Sjoerd Weikamp voorgedragen. Sjoerd is recent gestopt, dus de Anhangersraod moet een nieuwe kandidaat voordragen. Ik denk dat we aardig vooruit gegaan sinds de Revolutie als je kijkt waar we stonden en waar we nu staan met elkaar binnen de club”.

Ruud: ”Ik heb ook nog in een klankbordgroep gezeten die er voor die tijd was. Zoals met het logo dat de club wilde aanpassen. Toen mochten er van elke tribune 3 supporters worden gekozen. Dan werd er drie avonden vergaderd en dan zat je er voor “Jan met de korte achternaam”. Het kwam niet echt van de grond”. Hans: “De rol van de Vereniging als bewaker van het erfgoed hebben we ook goed vast kunnen leggen. Daarin is o.a. geborgd dat het shirt aan bepaalde voorwaarden moet voldoen, bijvoorbeeld de kleur maar ook het aantal strepen ligt vast tussen een minimum en maximum. Het ontwerp wordt ook voordat het in productie wordt genomen eerst beoordeeld door De Vereniging.

Dat de club op een gegeven moment ook naar supporters wilde luisteren heeft ook wel met de tijdsgeest te maken. Je kunt tegenwoordig niet autoritair besturen zonder oor te hebben voor je stakeholders. Je hebt al die mensen die hier op de tribune zitten wel nodig. Met de Revolutie hebben we wel laten zien dat “als het echt waardeloos is dan komen we in beweging en laten we weten dat we het anders moet”.

Het bestuur in haar nieuwe samenstelling (van links naar rechts): Wim Beekman (voorzitter) Anton van den Kamp, Henk van Braak (RvC), Hans Boesberg en Roel Cornelissen. Foto: Joop Kappert

We hebben tot voor kort met Sjoerd Weikamp iemand in de RvC gehad die mede ook opkwam voor het belang van de supporters. Hoe staat het met zijn opvolging?

Hans: “De Anhangersraod is de partij die daarvoor iemand aan moet wijzen als kandidaat. De STAK (Stichting Aandelenkapitaal De Graafschap) bepaalt uiteindelijk of het akkoord is. Dat proces is nu gaande”.

En nu Hans? Na 15 jaar voorzitter te zijn geweest ga je de voorzittershamer overdragen!

Hans: “Ben Roelofs en ik zijn in december 2008 in het bestuur gekomen. Dinie is tot 2010 voorzitter geweest en toen stopte ze bij de SV. Dinie: “dat had te maken dat het onderling niet meer zo lekker liep. Op een gegeven moment ben ik ermee gestopt”.

Hans: “Het bestuur bestond toen uit: Marian Böttcher, Ben Roelofs, Annet Kuipers, Hans de Groot, Sander Bosman en ik. Toen zei het bestuur tegen mij “word jij maar zolang voorzitter, want niemand kent jou”. Ik werd waarnemend voorzitter in 2010 en toen voorzitter tot nu. Zo’n twee jaar terug heb ik gezegd “ik stop wel een keer”. Dat vind ik ook wel logisch na zestien jaar in het bestuur van de SV. Ik vond wel dat ik een geschikte opvolger zou vinden. Daar heb ik wel een tijdje naar moeten zoeken, maar ik heb iemand gevonden. In het bestuur van de Vereniging kwam ik Jacqueline Gerritsen tegen. Een zeer enthousiast bestuurslid, fanatiek supporter, goed van de tongriem gesneden, zeer kundig, smart, relativerend en verbindend. Ze komt uitgebreid in beeld verderop in dit magazine. Ik heb haar gevraagd en ze was gelijk enthousiast. Ze wilde het graag doen. Toen heb ik ons bestuur gevraagd. Het bestuur was unaniem voor. Toen hebben we Jacquelines gevraagd vast aan te schuiven bij de vergaderingen om in te werken. Het is mooie gelegenheid om van beide kanten te kijken of het bevalt. De afgelopen ALV is ze als bestuurslid aangenomen en de komende ALV eind dit jaar draagt het bestuur Jacqueline voor als voorzitter en treed ik af. Het loopt geweldig goed. Ik ben er van overtuigd dat de SV met haar een heel mooie periode tegemoet gaat. Daar ben ik superblij mee!”

Na het interview met de andere voorzitters spraken we met Cees van den Vlasakker.

Na de eerste jaren onder voorzitter Gerard Weijkamp bloedde de SV een beetje dood. Herman Schutte vroeg toen aan Cees om samen met Emiel Kaiser, Bennie Zieverink, Geert Helmink en Sterino van de Graaf de handschoen weer op te pakken. Op dat moment werd ook de naam van SV De Graafschap gewijzigd in “De Vriendenkring”. Dat kwam volgens Cees omdat het ook een soort vriendenkring was, maar het was ook wel een beetje een kopie van de naam van de SV van FC Twente.

We hebben Cees gevraagd naar een reactie op de visie van Wim Schuurman, dat in de eerste twintig jaar van de SV de aandacht vooral uitging naar de club. Cees kan zich wel vinden in die mening: “Als we iets wilde ondernemen vroegen wel eerst aan het bestuur van de club wat zei er van vonden? Dat was wel de rode draad. Zei bepaalden wat je wel of niet mocht als SV. Toch was er wel degelijk inspraak mogelijk. Althans, er werd ons wel advies gevraagd. Toen De Graafschap begon had het ’t V-logo. In onze tijd wilde men het logo wijzigen. Daaruit is de “G” ontstaan. Ons werd wel gevraagd mee te denken hierover”.

Op de vraag of de SV meer voor de club of meer voor de supporters actief was, vond Cees dat ze wel degelijk veel voor de supporters deden. “We organiseerden, kaartavonden, busreizen en feestavonden waarbij alle spelers aanwezig waren. De band met de spelers was toen hechter dan nu. We hadden als SV echt goed contact met de trainers. Zoals een Sandor Popovic, die de spelers naar zo’n feest jaagde. Daarmee kreeg je ook echt een goede band met de spelers. Dat is tegenwoordig wel anders.

Zijn opvolger Arie Kuster was een goede vent, zegt Cees. “Arie was niet iemand die zomaar met iemand meeliep. Wat hij wel deed was de goede lieve vrede bewaren. Hij was niet iemand die zomaar linksaf af ging als de club dat vroeg. Arie was ook oud collega van de politie. In die tijd is ook het bezoekersvak gemaakt. Daar werden stoeptegels ingelegd. Wij adviseerden natuurlijk dat niet te doen. Even later kwam Ajax op bezoek, werden de tegels eruit getrokken en kapot gegooid. Konden ze weer opnieuw beginnen”.