12e man, thuisvoordeel… (door Prikkel)

Omdat de toegang tot het stadion verboden is en de heilige grond een onbegaanbaar fenomeen dreigt te gaan worden moet je toch wat. Maar ja hoe?
Stiekem sluip ik iedere avond met mijn grondboor, spa en bats in een jute zak richting De Vijverberg. Op naar het thuisvoordeel.
Natuurlijk met een vers mondkapje voor, dit keer zo’n mooi exemplaar met een afbeelding van het mooiste stadion…..dan valt het ook niet zo op in een door de maan verlichte Vijverlaan.
Als ik de schaduwen van de bomen tel en zoals in de meest recente nachten het stadion nader, valt me op dat er nog ergens een lampje brandt.

Ik kijk even om me heen om me ervan te overtuigen dat ik hier toch echt in het hart van de Achterhoek ronddool en niet in Brabant (want daar brandt “altijd” nog wel ergens licht…)
Ik knijp in mijn kuit met Graafschap tattoo en droom niet; er is inderdaad nog licht. Gelukkig, thuisvoordeel.
Nieuwsgierig open ik het zelfgemaakte luik voor de toegangspoort en kruip met het gereedschap de schacht in.
Ik vervolg mijn weg door de nauwe tunnel die ruikt naar vers afgegraven boerengrond, natuurlijk met een blauwwit lampje op mijn Superboerenpet, richting middenstip.
Halverwege de “zestien” loopt de gang dood en zal ik verder moeten graven om de voetbaltempel in te komen. 

O ja, vergeten te vermelden, ik heb ook nog een plag kunstgras uit Almelo (ooit gekregen van een gerechtsdeurwaarderende visionair, die zich nu verschuilt onder het bureau in de Zeister bossen)) mee om de plek waar ik naar boven kom vóór het ochtendgloren af te dekken en te markeren voor de volgende graafpartij.

Het is inmiddels 3.00 uur, struikelend over een leeg verfblik hoor ik het geluid van de Wilkoshow met ondersteunende housedreun uit de kantine komen.
In de verte hoor ik iemand zingen….Kom hier al vele jaren…met vrienden 1,5 meter aan mijn zij…
Wat dichterbij gekomen ontwaar ik een aantal gedaanten, dansend om een tafel waarop zich een grote glazen bol bevindt. Geen 12^e man te zien, weg thuisvoordeel.
Dan gaat ineens een mobiel af. “Ja?”……….aan de andere kant klinkt “als je nu niet naar huis komt, hoef je helemaal niet meer te komen”.

Ondertussen hoor ik op het Spinnekopplein een schaterende lach van nog een verdwaald iemand die moeite doet figuurtjes te plassen door het gaas. Toiletten zitten tóch op slot en als ze al open waren zou er een wachtrij staan. Lijkt de Efteling wel, weg thuisvoordeel.
De wenkbrauwen fronsend fluistert hij dat het wel wat groter en gezelliger mag.

Ik kijk verder. Op een beeldscherm wordt een promo vertoond van iemand die de trappen van de rechtbank op lijkt te lopen, waarna plots het beeld draait en dezelfde persoon met een kampioensschaal het bordes van het Doetinchems gemeentehuis blijkt te beklimmen.

Het licht dooft en de figuren komen in de maneschijn naar buiten.
Waar de één een zucht van verlichting slakend, gelukzalig kijkt naar zijn sigaar, zie ik bij de ander tranen van ontroering ontstaan.

“Goeie deal, als ik volgend jaar een kampioensigaar mag roken, mag jij van een welverdiende lunch genieten die geserveerd wordt op de schaal waarop staat dat we weer “heen” gaan en “weer” achter ons laten. Dat was tenminste te zien in de glazen bol, die vlak na het goede nieuws als een zeepbel uit elkaar sprong. Ik kon nog net de cijfers 1954 ontwaren”.

Juist voordat de zon opkomt, schrik ik wakker van een vochtige tong van een Hooglander in de Ruige Horst en hoor ik iemand in de verte zeggen: “Ik mis jullie, zonder jullie geen thuisvoordeel.

Pffffff, een diepe zucht slakend zeg ik tegen mezelf: 12^e man, JULLIE zijn de Graaf-schap

#12emanikmisow