Dagverslag Team D'ran 4 Duchenne in 'Heroes'-tocht

Misschien weet u het nog, maar SV Superboeren De Graafschap heeft alweer enige tijd geleden op deze website ruimschoots aandacht besteed aan het initiatief van Team D'ran 4 Duchenne. Theo, Jasper en Sabastiaan Menting namen deel aan Duchenne Heroes 2014. Zij fietsten ruim 10.000 euro bij elkaar. Het verslag van deze tocht heeft wat langer op zich laten wachten, maar hier volgen de belevenissen door de ogen nestor en teamleider van Team D'ran 4 Duchenne, Theo Menting.

Mountainbiketocht Duchenne Heroes 2014

Na weken, maanden van training gaat dan echt de Duchenne Mountainbike tocht 2014 van start.

Samen met mijn twee zonen, Sebastiaan en Jasper, ga ik deze tocht maken. We hebben bijna 10.000 euro bij elkaar gehaald voor de stichting Duchenne Parent Project. We hebben eigen kleding laten ontwerpen met diverse bedrijfslogo’s, het materieel is in orde, de conditie op peil, kortom we zijn er helemaal klaar voor.

Starten vanuit Givet, Noord Frankrijk, via een route van ruim 700 km over de hoogste toppen van de Ardennen, in 7 dagen naar Nijmegen. Hier is ons een groots onthaal beloofd. Na een zware maar schitterende tocht wordt dit meer dan waar gemaakt. Op zaterdag 20 september, rond de middag melden we ons in Givet. Samen met familieleden die ons komen aanmoedigen, daarbij getooid in T-shirts met onze D’ran 4 Duchenne foto er op afgedrukt.

Langzamerhand loopt de camping vol met mede-bikers. Dus tentje opzetten, je vergapen aan andere fietsen van meerdere duizenden euro’s, en praten met lotgenoten over wat ons allemaal te wachten staat. ’s Avonds voor het eerst eten in de grote lappentent. Daarna briefing en vervolgens snel naar bed. Voldoende rust schijnt onontbeerlijk te zijn.

Dag 1:
Etappe Givet – Bure  Afstand: 90 km  Hoogtemeters: 1600

's-Morgens worden we wakker in een mistig Frankrijk. Een mist die hardnekkig weigert op te trekken en die de eerste de beste dag al veel te koud aan laat voelen. Voor de start nog een foto vanuit een drone van alle mountainbikers. Daarna gaan we op weg onder aanmoedigingen van mee gereisde familie en op de mooie tonen van ons teamsong ´My body’ van Young the Giant.

De route op deze eerste dag is relatief kort en vlak. Een lekker rustig begin, in aanloop naar de dinsdag en woensdag die als uitermate zwaar staan aangeschreven. ’s-Avonds op de camping blijkt zelfs deze relatief makkelijk dag al een slachtoffer te hebben gemaakt: Mijn fiets. Ondanks een goede voorbereiding, ook in materieel opzicht, laat het balhoofdlager van mijn fiets mij in de steek. De fietsenmaker raadt mij ten stelligste af hiermee nog riskante afdalingen te doen. Het stuur kan zomaar geheel vast slaan. Gelukkig heeft Arjen uit Poeldijk een reserve Cannondale op de camper staan. Deze mag ik gebruiken tot mijn fiets gerepareerd is. Hij zegt: “Je traint toch niet een heel jaar om dan na dag al op te moeten geven!” Wat een sporthart!

Dag 2:
Etappe Bure - La Roche en Ardenne Afstand: 94 km Hoogtemeters: 2050

De ochtend begint nat en koud. Onze slaap uitrusting, tent, matje en slaapzak is verantwoord samengesteld, aangeschaft en in de Eiffel uitvoering getest. Het slapen gaat prima.

De nieuwe fiets van Arjen is wennen. De achterversnelling werkt net tegengesteld. Maar ik klaag niet. Als dan even later de zon doorbreekt wordt het een schitterende dag in een schitterende omgeving. En met voldoende conditie in je lijf is zo’n tocht puur genieten. De temperatuur loopt op tot ruim 22 graden. Ruim voor de finish hebben we een afdaling die de remblokken letterlijk roodgloeiend maken. Met doodsverachting storten we ons naar beneden en zijn blij als we ongeschonden onder aan de afdaling de balans opmaken. Fietsen heel, lijf heel. Iets minder fortuinlijk is de mountainbiker die halverwege over de kop gaat en daarbij, gelukkig, alleen maar zijn sleutelbeen breekt. Maar toch einde oefening.

Bij de finish fietsen we rechtdoor naar de bar en laten ons het eerste glaasje bier heerlijk smaken. Dit zijn echt de lekkerste. Vervolgens werken we ons dagelijks programma af: fietsen schoonmaken, invetten waar nodig, reserve banden plakken, tentje opzetten, douchen, eten en de briefing. In de briefing wordt ons op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat de volgende dag zwaar, zeer zwaar gaat worden. Ervaringen uit afgelopen jaren worden uitgewisseld en we komen al snel tot de overtuiging dat een goede nachtrust het beste is waar we voor kunnen zorgen. Dus snel de slaapzak in en welterusten.

Dag 3:
Etappe La Roche en Ardenne – Sart Lez Spa Afstand: 110 km Hoogtemeters: 2800

De dag begint perfect. Lekker zonnig, stevig ontbijt en de loodzware Koninginneroute voor de boeg. De heftige klim (23%) aan het begin van de route schudt ons direct wakker. Jasper en Sebastiaan behoren tot de enkelingen die fietsend boven komen. De rest, mij incluis, heeft zelfs moeite lopend met de fiets aan de hand de top te bereiken. Via de hoogste punten van België proberen we richting Coo te komen. In Coo is een Cannondale dealer. Die heeft vast een balhoofdlager voor ons.

Maar er komt geen eind aan. Denk je dat je boven bent, kan het nog verder omhoog. Denk je dat je leuke afdaling tegemoet gaat, is het een droge rivierbedding met grote keien en boomstronken die fietsen praktisch onmogelijk maakt. En het blijft maar doorgaan!

Om 19:15 komen we dodelijk vermoeid over de finish en blijken we bovendien de dealer in Coo helemaal vergeten te zijn. Het thui front, dat ons op internet via een tracker kan volgen, maakt zich op dat moment al zorgen. Het schoonmaken van de fiets, de douche, het eten en de briefing gaan aan mij in een waas voorbij. Het enige waar ik zin in heb is, om de slaapzak op te zoeken.

Dag 4:
Etappe Sart Lez Spa – Valkenburg  Afstand: 105 km Hoogtemeters: 2010

Het weer blijft ronduit schitterend. Met de rit van gisteren nog in de benen staat voor vandaag de op één na zwaarste rit op het programma. Vandaag gaan we België verlaten en komen we bij het Drielandenpunt Nederland binnen. Het materiaal houdt zich goed. In totaal deze dag één gescheurde buitenband en drie lekke binnenbanden. Ook hierop hebben we tijdens onze training in de Eiffel al noodgedwongen moeten oefenen. Een buitenband of binnenband vervangen is een kwestie van 5 minuten en dan weer verder. Houdt wel in dat je ’s-avonds bij de tent de binnenband weer moet plakken.

Bij de finish worden we toegejuicht door de Lisanne, de partner van Jasper. Samen met haar moeder heeft ze de tocht naar Valkenburg ondernomen om mij daar nieuwe balhoofdlagers aan te reiken. Wat een verrassing! Ze heeft de verbazing van mijn gezicht gelezen, want ze vertelt vervolgens dat ze met het eerder genoemde T-shirt (hier staat mijn fiets op) naar de Pedaleur is gegaan. Deze herkende de fiets direct en konden haar aan het lager helpen. Vervolgens is mijn fiets snel, door de meereizende fietsenmakers van Bike2Build gerepareerd.

’s-Avonds, tijdens de briefing treft een wolkbreuk Valkenburg, en volgens mij, voornamelijk onze grote lappentent. Dan blijkt het echter niet één tent te zijn, maar meerdere tenten tegen elkaar. Het hoost en het giet. Overal komt het water met bakken naar beneden en verandert de omgeving in een grote modderpoel. Hoe zou ons kleine slaaptent zich hebben gehouden. Ik hou mijn hart vast.

Dag 5:
Etappe Valkenburg – Herkenbosch  Afstand: 112 km Hoogtemeters: 850

Na een goede nachtrust in een droge tent (ja ja) staat voor vandaag een avontuurlijk route op het programma. Verschillende landschappen langs de Nederlands - Duitse grens. Een extra dimensie wordt verzorgd door het slechte weer. De eerste dag regen tijdens het fietsen. Maar ja, ook dat moet je mee gemaakt hebben! Vanaf het moment dat we de tent af moeten breken tot ver in de middag blijft het nat en triest. Je merkt direct dat het zwaarder wordt. Had het dinsdag tijdens de koninginnenrit zo geregend dan weet ik het nog zonet niet. Falen is geen optie, maar als het zo zwaar wordt? Het is een lange rit, relatief vlak, met veel lange rechte landwegen. Daarnaast rijden we regelmatig langs dorpjes en steden. Totaal anders dan in de Belgische Ardennen.

Dag 6:
Etappe Herkenbosch – Arcen  Afstand: 120 km Hoogtemeters: 1070

De langste route, ruim 120 km. De zon heeft besloten ons vandaag uitbundig te begeleiden, wat we dankbaar in ontvangst nemen.

Maar na vijf kilometer gaat het mis. Mijn achterwiel hangt bijna los in het frame. Dat moet het lager zijn. Ik geef Jasper en Sebastiaan aan om maar verder te fietsen. Ik ga proberen mijn fiets weer te laten repareren. Ik word al snel opgepikt door een van onze meereizende fietsenmakers, die toevallig langs kwam. “Een mountainbiker die met dit weer langs de fiets loopt is geen goede combinatie”, zegt hij. Fiets in de bus en naar een zeer goed aangeschreven mountainbike fietshandel in de omgeving. Een uur later, en zestig euro armer, word ik met fiets en al op het eerste checkpoint afgezet, alwaar ik een broodje hamburger niet af kan slaan. Waar blijven mijn jongens toch?

Ze zijn verbaasd mij daar aan te treffen, geheel relaxed, gerepareerde fiets en met een big smile genietend van een hamburger. Hoe heerlijk kan het leven zijn? Aan de finish worden we ontvangen door verschillende familieleden en vrienden. Mijn oudste kleinzoon staat vertederend met een groot plakkaat zijn vader, Sebastiaan (en ons ook een beetje ) toe te juichen. Maar het leed is die dag nog niet geleden. Heel rustig fietsend op de camping ga ik, dankzij loshangende kledingstukken, met fiets en al over de kop. Gelukkig is dit slechts door de halve camping populatie waargenomen. Geen lichamelijk letsel. Ergerlijk is wel dat hierbij het ijzeren inklik plaatje onder een van mijn schoenen half afscheurt. Daar kun je echt niet mee fietsen.

Echter, onze fietsenmakers blijken niet alleen uitmuntende fietsenmakers te zijn maar ook zeer goede, creatieve schoenmakers. Met twee oude spaken wordt mijn schoen en inklikplaatje ‘gehecht’. Daarmee ga ik in ieder geval Nijmegen veilig halen. De feest avond, in het teken van het ‘Okterberfest’ is voor mij maar van korte duur. Een lange zware week fietsen begint haar tol te eisen. Enkele pilsjes later hoor ik mijn slaapzak al luid roepen.

Dag 7:
Etappe Arcen – Nijmegen  Afstand: 92 km  Hoogtemeters: 730

Vandaag worden we ingehaald in Nijmegen. De laatste dag. De laatste keer de slaap rommel opruimen, de laatste keer de natte tent inpakken en de laatste keer alle spullen naar de vrachtwagen slepen. Nog ca. 90 km te gaan en bijna vlak. Dat wordt een makkie. Maar voordat we in Nijmegen komen moeten we het Reichswald en Groesbeek nog door. Over elke stuwwal, over elke heuvel moeten we heen en elke modderpoel pakken we mee. Na een relatief vlakke rit toch nog een lastig staartje. De gebruikelijke laatste loodjes.

Maar dan. Nijmegen! Onder politie begeleiding trekt de stoet van ruim driehond mountainbikers door Nijmegen alwaar het geheel eindigt op park Brakkenstein bij het Radboud ziekenhuis. Wat een onthaal. Wat een mensen. Partners, familie, vrienden, iedereen is aanwezig. Wat een mensenmassa. Maar het ontroerendst, het meest emotionele zijn nog de kinderen, die leiden aan de ziekte van Duchenne en die ons de laatste honderd meters begeleiden in hun rolstoel. Daarvoor hebben we het toch allemaal gedaan.

Mijn eerste reactie is dat ze mij op vrijwillige basis nooit meer op de fiets in de Ardennen krijgen. Nu, enkele maanden later, ben ik alleen maar trots. Trots dat ik dit volbracht heb, trots dat ik dit samen met mijn twee jongens, Jasper en Sebastiaan, heb mogen en kunnen doen en trots dat we samen, met ons drieën, bijna 10.000 euro hebben opgehaald voor het goede doel, de stichting Duchenne Parent Project. En heel in de verte zie ik mij aan deze tocht in 2016 weer meedoen. Want, wat was het mooi! Moe en voldaan, maar vooral trots.

Theo Menting
Teamleider D’ran4Duchenne

Meer informatie over deze tocht is te vinden op: duchenneheroes.nl.